Dag 7: Osnabrück

Vooraf: Op dag 6 is de rolstoel van Reinder weer gerepareerd. Tegen 10 uur kwam een monteur uit Nederland, die na vele zweetdruppels eindelijk het ‘lek’ boven had. Iedereen en Reinder in het bijzonder was weer helemaal gelukkig.

En dan deze dag, donderdag 22 juni. Onze laatste complete dag in Tecklenburg. De dag begint erg vertrouwd: zon, zon, zon. We hoeven niet erg vroeg te starten (uitslapen hoort ook bij de vakantie), maar omdat het al snel warm wordt, is het niet erg om op te staan. Lekker wassen of douchen om de dag in ieder geval fris te kunnen beginnen, en daarna genieten van een heerlijk ontbijt met vers brood en harde brötchen.
Voor Annejan begint deze dag iets minder goed: na het douchen zit hij weer in zijn stoel, maar hij blijkt scheef te zitten. Een lekke band! Wat nu, goede raad is duur. Gelukkig heeft Daan een goede ingeving: misschien kan de eigenaar van het automobielmuseum iets voor Annejan betekenen. Jawel, hij wil wel helpen. Daan is met bus en stoel naar Ibbenbüren gereden en enige tijd later teruggekomen met en geplakte stoel(band). Nu kunnen we gelukkig allemaal mee naar Osnabrück, ons doel voor deze middag.

Een half uurtje rijden naar Osnabrück valt niet mee in deze hitte. Gelukkig hebben de bussen airco om het een beetje dragelijk te houden. Helaas hebben veel steden in Duistland een umwelt-zone, waar je alleen met een groene sticker op je auto in mag rijden. En deze sticker zit natuurlijk niet op de bussen. Daarom mogen we niet het centrum parkeren, maar een stukje daarbuiten. Geen probleem, want het was immers mooi weer, dus een wandeling is zelfs wel fijn. Het wandelt in deze stad ook een stuk gemakkelijker dan in het heuvelachtige Tecklenburg.
Na een wandeling van een klein half uur staan we in het mooie oude stadshart van Osnabrück: een uitgestrekt winkel-/wandelgebied, met brede straten, oude gevels, verlokkelijke terrasjes en veel winkels. Eerst maar eens een warenhuis verkennen. Ha fijn, heerlijk koel hier binnen. Nu kunnen we weer een beetje op temperatuur komen…. Nuttige en minder zaken worden aangeschaft, of er wordt gewoon genoten van alles wat er te koop is.
Nu wordt het wel eens tijd om de dorstige kelen te smeren en het uit verloren vocht weer aan te vullen. In de buurt van de Dom vinden we een groot plein met een terras dat voor een groot deel in de schaduw van de bomen ligt. Bingo! Die is voor ons. Niets is zo fijn als ontspannen genietend van je sapje of (alcoholfreie) witbiertje te genieten van elkaar en van alles wat voorbij wandelt. Helaas, aan alles komt een eind: het drinken gaat op, maar het wordt ook tijd om onze wandeling door de stad voort te zetten. Iedereen komt weer in beweging en we lopen weer naar de bussen die geduldig in het zonnetje staan te wachten.

Terug in Tecklenburg duiken een paar meiden meteen de keuken in om een overheerlijke maaltijd in elkaar te draaien. Samen genieten we van de soep, de pizza, de jacht-ovenschotel en als toetje cheesecake in een glaasje (nou ja: een flink glas). Heerlijk!
Tijdens de maaltijd barst er nog een bescheiden onweer los boven de Hof, met natuurlijk een verfrissend buitje erbij. De temperatuur buiten en binnen zakt nu wel een flink stuk, maar na een warme, zweterige dag is dat best wel prettig.

De laatste avond in Tecklenburg, morgen moeten we alles weer inpakken en zal de terugreis gaan beginnen. Nu hebben we nog even alle tijd voor elkaar. Dorien en Daan hebben voor ons allemaal een mooie groepsfoto, een aandenken en een kaartje met een persoonlijke tekst. Alsof we deze vakantie ooit zullen vergeten! De vele mooie momenten die we samen hebben beleefd dragen we in ons hart mee als een dierbare herinnering.
Lanzamerhand keert de rust weer in Hof Grothmann. Terwijl de maan zijn best doet om door de dunnen bewolking te breken, genieten we van de laatste nacht in deze mooie boerderij. En morgen, ja morgen, daar gaan we nog maar niet teveel aan denken.

Klaas en Henk