Dag 5: 20 juni 2017: Varusschlacht…

Een hele goede morgen! De zon had er weer zin in vanmorgen: al in alle vroegte konden we genieten van een stralend blauwe hemel en aangename temperatuur. Standaard onderdeel van deze vakantie is uitslapen, dus ook daar hebben we weer erg ons best op gedaan. Maar ook een ontspannen douche- of badbeurt hoort bij de vakantierituelen in Tecklenburg, net als een uitgebreid ontbijt met Duits brood. Dat brood….. dat is toch wel een beetje wennen. Ik begrijp nu, hoe het komt dat van Duitsers wordt gezegd dat ze geen humor hebben. Wij hebben toch liever een Nederlands volkoren-of witbroodje. Maar met het juiste beleg (de keuze is reuze) valt er van elk baksel een smakelijke hap te maken.
Om 11 uur sluiten we het ontbijt af met het lezen uit Genesis, over de belofte van God aan Abraham, waarna we samen bidden. Fijn om elke dag zo te kunnen beginnen en ook elke dag met God af te kunnen sluiten.
Kom op, niet langer treuzelen, want we hebben nog meer te doen deze dag: een bezoekje aan het Romeinse museum in Kalkriese staat gepland. De bussen worden geladen en dan gaan we op pad. De reis duurt niet lang en gelukkig hebben beide bussen airco, waardoor we het hoofd koel kunnen houden. In Kalkriese is het Museumspark Varusschlacht. Op deze plek heeft een oude Romeinse nederzetting gelegen (rond het begin van de jaartelling). Door opgravingen is men veel te weten gekomen over het Romeinse leger in die tijd. Ook is daar flink gevochten tussen de Germanen (die niet van plan waren hun land zomaar op te geven) en de Romeinen, die een groot Romeins Rijk aan het bouwen waren. Op zich een erg interessant museum, maar jammer genoeg liepen er geen Romeinen rond en waren de beschrijvingen in het Duits en soms ook Engels. Voor de één was dit gemakkelijker te volgen dan de ander. Maar het was prachtig weer en rond het museum was een verkoelend bos in een mooie omgeving, dus dat maakte veel goed.
Er was alleen een probleem met de stoel van Reinder. Al een paar keer kwam er een storingsmelding in de display en net toen we een verkoelend ijsje wilden gaan eten hield de stoel er helemaal mee op. Zelf toen wij heel deskundig onder de motorkap gingen kijken bleef de stoel in alle talen zwijgen. Hulde aan Paulien, die meteen is gaan bellen met de leverancier in Nederland. Na veel doorverbinden en overleg hebben we de toezegging dat woensdagmorgen een monteur gaat langskomen om de stoel (hopelijk) te repareren. Morgen dus meer hierover….
Oh ja, het ijsje hebben we natuurlijk wel gehad.

Terug naar Tecklenburg naar onze Hof. Gelukkig heeft Dineke een duwrolstoel mee, daar kan Reinder nu gebruik van maken. Maar achter de boerderij staat ook een Duitse strandstoel, zo’n rieten stoel met een mooie kap, die je in alle standen kan zetten. Het lijkt Reinder wel mooi om in die stoel te zitten/liggen, maar hij twijfelt. Daan zal de stoel even demonstreren: kap helemaal open de dan ontspannen in de stoel ploffen. Tergend langzaam kiept de stoel achterover totdat stoel en Daan onderste boven liggen! Grote hilariteit en enige schrik. Gelukkig komen er al snel geruststellende geluiden uit de omgevallen stoel. Daan heeft geen blessure opgelopen, alleen zijn ego is gekwetst….. Tecklenburg is berucht om zijn hellingen en ook hier heeft dit nu een ‘slachtoffer’ geëist. Nadat de stoel weer rechtop en op een veiliger positie is gezet durven Reinder en Henk ook wel een tijdje van de stoel te genieten. Leuk! Kan deze stoel niet mee naar huis? (ter info: voor plm 300 euro zijn ze ook te koop). Om het voor Reinder zo comfortabel mogelijk te maken wordt ook nog een bed naar buiten gerold; nu kan hij toch redelijk ontspannen genieten van het buitenleven.

Na een heerlijke maaltijd (salade, aardappelwedges en een worst) en een toetje is er nog ruim te tijd om het gezellig te maken met elkaar. Hoewel het niet zo warm is als maandagavond kunnen we tot laat in de avond buiten relaxen. En met een trui of vest aan is het prima vol te houden. Knutselspullen en spelletjes komen op tafel. Pesten (het kaartspel) is er leuk. Een beetje jammer dat Dorien zo creatief met de regels omgaat. Je zou het valsspelen kunnen noemen, maar dat klinkt zo onaardig. En zelfs mens-erger-je-niet wordt gespeeld. Geen idee, wie die naam bedacht heeft; klopt niks van.
Nog gezelliger wordt het natuurlijk met een hapje en een drankje, maar als de zon allang onder is, wordt het voor een deel van de groep toch tijd om onder de wol te kruipen. De één na de ander trekt zich terug. De rust keert weer in en rond Hof Grothmann. De vraag is alleen: voor hoelang…..

Klaas en Henk